Hari ini buat Yong terkenang,
waktu Yong dilahirkan di hospital daerah Kampar 
32 tahun lepas.
Saat itu Yong disambut oleh entah berapa nurse and tak tahu nama doktor,
maklumlah, mata tak berapa nak nampak,
lama benar berendam dalam air ketuban.
Tangan lembut doktor memegang badan Yong yang kecik kiut.


Dari tangan doktor, berpindah ke tangan nurse.
Yong dibalut dengan napkin.
Pastu nurse genyeh2, sental2 daki kat badan Yong.
9 bulan dalam perut tak mandi, adat la nak kena scrub sikit2.
Nak maintain gorgeous melampau, harusss.....


Dah nampak rupa macam anak orang sikit, baru le nurse bagi kat mak.
Yong menangis bersungguh2. Nangis lapar le weh. Kebulur tak hengat.
Lupa mak cakap apa time tu.
Sebab kalau Yong lapar, apa pun tak boleh.


Harini, selepas 32 tahun...keadaan nostalgik ini berulang kembali.
Pepagi lagi doktor dah datang pegang kaki Yong.
Nak pegang badan kang, kes cabul lak.
Tapi kalau doktor hensem nak pegang..yemmm.....,
Haiceh..dah kahwin tak leh le.
Kalau masih anak dara, I rela diapa-apakan you! Miahahaha!!


Berbeza dengan keadaan 32 tahun yg lepas,
hari ni masa doktor datang,
Yong tak berbalut dengan napkin, tapi dengan selimut.
Orang tengah sedap tido..maghi kaco pulok.


Dah bangun, perut pun lapar.
Lambat benar catering ni nak hantar makanan.
Sikit lagi je nak nangis.
Nak juga nangis macam dulu, tapi suara Yong dah akil baligh.
Jadi tangisan tu bukan lagi seperti bunyi anak kucing,
tapi bunyi macam kuntilanak sendu.
Jadi, Yong simpan je tangisan tu dalam hati.


Lepas breakfast dengan sandwich tuna penyek,
Best fren Yong datang dengan senyuman manis di wajah
sambil menjinjing paperbag hitam MANGO.

Dalam hati...owh, biarlah ada seluar jeans MANGO dalam beg itu.
Tapi harapan tinggal harapan.
Yang ada hanyalah bihun goreng singapore dan kek kukus coklat.
Rajin bf Yong masak untuk Yong. Ini dinamakan sahabat sejati.
Masak untuk sahabat bila sakit. Bukan lesap bila sahabat sakit.
Untuk kawan jenis lesap macam tu,
bila sihat nanti..masak la korang Yong kerjakan.


Pagi ni Yong bersarapan bersama bf Yong di food court PPUM,
minum teh tarik dengan mushroom soup cicah garlic bread.
Pastu borak pasal Syella Kamaruddin, Zarina An Julie, banjir di Thailand,
sejarah itu ini..dan apa ntah lagi.
Borak punya borak..bf Yong nak berak.
Cheiss...potong stim tul!


Ok..balik bilik Yong sambung borak sikit.
Sebelum balik, bf Yong say "Happy Birthday" and pastu dia sebak.
Wahai bf ku sayang, ko tahu aku ni jenis cengeng sejak dua menjak ni.
Bukan leh nampak air mata...it triggers me to cry also, you know?
You know or not...?


Sejak jadi cengeng jadian ni,
baca mesej ucapan hari jadi kat wall fb pun nangis,
mak call pun nangis, baca sms Yop pun nangis...ni yang malas ni.
Kan ke dah nostalgik mcm 32 tahun lepas.
Nangis tak bersebab, macam waktu baby dulu.


kuaaaAAAAAAA!!!!
.
.
.